O układzie treści

Budowa naszej pracy nie może być dziełem przypadku – wszystko musi mieć swój porządek. Obowiązują w tym zakresie pewne kanony, które wykluczają dowolność.

Powszechnie przyjmuje się wykładnię Pietera z 1960 roku. Opisał on, co powinno się znaleźć w pracy i w jakiej kolejności, zostawiając oczywiście pełną swobodę w zakresie treści dzieła.

W tej chwili model ten akceptuje większość uczelni oraz promotorów. Co ważne, układ treści będzie się różnił w zależności od tego, jaką metodę przygotowania pracy przyjął student.

Inny będzie układ w przypadku pracy opisowej, inny w przypadku badawczej. Mamy zatem: wstęp i podstawowe objaśnienia, przegląd dotychczasowych prac na dany temat, własne hipotezy i określenie problemów badawczych, wyniki badań i analiza materiału (jeśli przyjęto metodę badawczą), podsumowanie i streszczenie.

Ten ostatni punkt jest ważny, gdy czytelnik będzie chciał się zapoznać ogólnie z tematem pracy i jej kształtem. Nie zawsze jest ono wymagane przez promotora.

Opisany tutaj schemat nie jest uniwersalny – w poszczególnych przypadkach może podlegać modyfikacjom.