Czym jest przypis harwardzki?

Trendy wśród autorów prac naukowych co jakiś czas się zmieniają. W dużej mierze kierunek badaniom naukowym, ale także technicznej strukturze publikacji nadają uczelnie zachodnie, a w szczególności anglosaskie. Właśnie stamtąd przywędrował do nas coraz powszechniejszy przypis harwardzki, zwany także oksfordzkim. Stosuje go wielu cenionych naukowców, a promotorzy coraz częściej zalecają studentom, by używali go w swoich pracach magisterskich.

Jest to po prostu przypis w treści, o prostszej budowie i co za tym idzie łatwiejszy do stosowania. Składa się z nazwiska autora, roku wydania oraz numeru strony. Wygląda to tak: (Kowalski 2012: 16). Jeśli mowa o zasadach stosowania, obowiązują podobne standardy jak przy tradycyjnym przypisie.

W powiązaniu z wszystkimi przypisami zapisanymi po harwardzku trzeba skompilować odpowiednią bibliografię. Dopiero w niej zapisujemy dokładny tytuł publikacji, na którą się powołaliśmy. Wpis bibliograficzny powinien mieć taką formę: Kowalski, Jan. 2012.

Tytuł publikacji. Poznań: Wydawnictwo Naukowe. Jeśli ten sam autor napisał kilka rzeczy w tym samym roku, używamy liter alfabetu, na przykład: Kowalski, Jan. 2012a.